“Als je hier uit het raam kijkt, zie je dat het weiland een meter lager ligt. Dat is door oxidatie van het veen. De bodem zakt hier en de aardbevingen maken de situatie er alleen maar slechter op. Ons huis is niet ‘op norm’ en dus ontkomen we niet aan het versterkingstraject. Dit zorgt bij ons voor een hoop onrust.” Aan het woord zijn Petra en Kees Kemper uit het Groninger dorp Siddeburen. Hoewel Kees veel zelf regelt, weten ze Stut en Steun al jaren naar tevredenheid te vinden voor extra ondersteuning in dit allesbehalve soepel lopende traject. In dit blog delen zij hún verhaal.

Wonen op veengrond
Kees komt oorspronkelijk uit Appingedam en Petra uit Uithuizen. “We woonden op klei, maar nu al twintig jaar op veengrond. Het eerste wat de buurman zei toen we hier kwamen was: ‘Wanneer je op veen woont, blijf je altijd bezig’. Die zin ben ik nooit vergeten. En hij bleek gelijk te hebben”, vertelt Kees. Het versterkingstraject van Petra en Kees is inmiddels al vier keer uitgesteld. “Binnenkort worden de laatste punten in het versterkingsrapport bekeken en aangepast op de tekening. Vervolgens duurt het nog vijf maanden voordat de bouw kan starten. Vijf maanden! En niemand vertelt ons waarom dat zo veel tijd in beslag neemt.”

Serieus genomen willen worden
Tot nu toe lijkt op elk vlak in het schade- en versterkingstraject van Petra en Kees de communicatie stroef te verlopen. Petra: “Het is al vaak gebeurd dat Kees een vraag mailt naar NCG (Nationaal Coördinator Groningen) en dat hij simpelweg geen reactie krijgt. Geen ontvangstbevestiging, geen antwoord.” Ook tijdens bewonersbijeenkomsten hebben ze niet het gevoel serieus genomen te worden. “Er wordt dan gezegd: we nemen jullie vragen mee. Maar ook daar horen we nooit meer wat van. Waar staan wij dan als burger? Het gaat erom dat je het gevoel krijgt dat je gehoord wordt. Maar zoals het nu gaat, voelt het alsof wij er al jaren niet toe doen.”

Kees schreef daarom een brief aan Vijlbrief met de vraag: wat mogen wij verwachten van de communicatie van onze gemeente? “Het tactische antwoord luidde: De gemeente bepaalt de communicatie zelf. Vervolgens heb ik ieder raadslid een brief gestuurd. Die brieven zijn nu twee maanden geleden verzonden. We hebben nog geen antwoord”, aldus Kees.

‘We geven jullie naam geregeld door aan anderen die ondersteuning in het schade- en versterkingstraject kunnen gebruiken’

Extra steun in de rug
Voor extra ondersteuning meldden de bewoners zich jaren geleden al aan bij Stut en Steun. Kees: “Over het algemeen regel ik alles zelf. Maar als ik het niet vertrouw, dan overleg ik met steunpuntmedewerker Diana Bausch (zie foto), bijvoorbeeld over juridische zaken.” Petra vult aan: “Ook als we een gesprek hebben met de instanties, dan zit Diana erbij als steun in de rug. Naderhand hebben we het er nog even met elkaar over. We hebben altijd het gevoel gehad dat we met betrokken en bevlogen ondersteuners te maken hebben. Dat waarderen we zeer.”

Stut en Steun staat nog altijd hoog in het vaandel bij Petra en Kees. “We geven jullie naam geregeld door aan andere bewoners die ondersteuning in het schade- en versterkingstraject kunnen gebruiken.” Kees vervolgt enthousiast: “Ik vind het geweldig dat als ik contact met iemand opneem, ik teruggebeld word. En die ervaring heb ik heel duidelijk met Stut en Steun. Jullie houden je aan de afspraken en dat is bij andere organisaties wel anders. Het heeft allemaal te maken met communicatie.”

Mentaal voorbereiden
Inmiddels hebben Petra en Kees al veel dingen ingepakt voor de tijdelijke verhuizing. Dat lukt allemaal wel. Maar er komt meer kijken bij zo’n tijdelijke verhuizing dan enkel het praktische gedeelte. Petra: “Je hebt mentaal ook de tijd nodig om toe te werken naar zo’n ingrijpend versterkingstraject. Maar als het keer op keer uitgesteld wordt, weet je op den duur niet meer waar je aan toe bent, met onrust en stress tot gevolg. We zitten er echt niet op te wachten dat het hele huis gestript wordt. In de afgelopen twintig jaar hebben we het huis eigenhandig verbouwd tot het helemaal naar onze zin was. Dat willen we niet kwijt. Maar wat moeten we anders? We wonen in het bevingsgebied, dus we hebben eigenlijk geen keus.”

Heipalen in het veen
Op de vraag of de versterking ervoor zorgt dat de schades en verzakking opgelost worden, is het antwoord ‘nee’. Kees legt uit: “De fundering wordt tijdens de versterking niet aangepakt. Het doel van versterking is een huis dusdanig veilig maken dat bij een (zware) aardbeving de bewoners veilig en op tijd hun huis kunnen verlaten. De kans is dus groot dat na de versterking de schades en verzakkingen gewoon doorgaan. Er is wel een oplossing voor: een flink aantal hydraulische heipalen onder het huis. Maar dit kost geld. Veel geld.”

Het IMG (Instituut Mijnbouwschade Groningen) is het pilotproject ‘Duurzaam Herstel’ gestart met driehonderd woningen in de gemeente Eemsdelta. Kees: “Doel is de oorzaak, bijvoorbeeld een defecte fundering of dakconstructie, constructief te herstellen zodat de kans op terugkerende schade kleiner wordt. Er is nu geld ter beschikking gesteld om dit pilotproject ook naar het veengebied te trekken. We hopen maar dat dat op termijn een duurzame oplossing gaat brengen.”