Dicky en Ria hebben al van alles meegemaakt in het aardbevingsdossier. Van het ontvangen van dikke schaderapporten tot bodemonderzoek en een hoorzitting aan toe. De aardbevingen hebben dan ook veel invloed op het leven van de bewoners. Zelf hadden ze weinig kennis van de materie en konden ze daarom wel wat hulp gebruiken. Via bekenden hoorden ze van het bestaan van Stut en Steun. Sindsdien worden ze ondersteund door steunpuntmedewerker Ab Slagter. In dit blog delen Dicky en Ria hun verhaal.

Grond naast het huis zakt in
Al bijna veertig jaar lang wonen Dicky en Ria in alle rust in hun vrijstaande woning in de omgeving van Meeden. Ria: “We wonen in een sfeervol huis uit circa 1900 en hebben vanuit de woonkamer een prachtig uitzicht over de landerijen. Niks aan de hand, zou je denken. Totdat er vijf jaar geleden ineens her en der scheuren in de muren kwamen, zowel buiten als binnen.” In de garagevloer ontstond een grote scheur. Als Dicky de auto staat te wassen, zakt zomaar de grond naast het huis plaatselijk in. Het huis verzakt langzaam maar zeker. Waar woongenot altijd aanwezig was, maakt dit steeds meer plaats voor zorgen over het huis.

Droge zomers
In een paar jaar tijd hadden de bewoners 47 scheuren in het huis. “En daar hield het niet mee op, want er komen nog steeds scheuren bij”, vertelt Dicky. Een aantal van deze schades zijn inmiddels erkend en vergoed, maar de schade in de garage niet. Ria: “Het IMG (Instituut Mijnbouwschade Groningen) komt met schadeoorzaken als droge zomers. Maar we hebben door de jaren heen echt wel vaker droge zomers gehad en toen hadden we ook geen scheuren.” Dicky: “Ik durf mijn auto niet eens meer in de garage te zetten, straks stort de boel nog in.”

Veengrond biedt geen weerstand
Uit bodemonderzoek bleek dat de grond geen weerstand bood. “Je kon er zo doorheen steken. Het is natuurlijk veengrond en dat is altijd in beweging. Maar als je dertig jaar lang nergens last van hebt en dan de laatste jaren ineens allerlei schades hebt, dan moet er toch een andere oorzaak zijn”, schetst Dicky. De veengrond was er altijd al, maar volgens de bewoners veroorzaken de aardbevingen sinds de grote beving in Huizinge in 2012 pas echt problemen.

‘De aardbevingen hebben veel invloed op ons leven, daarom hebben we ook immateriële schadevergoeding aangevraagd’

Impact op het dagelijkse leven
De bewoners hebben weliswaar meerdere schades vergoed gekregen van het IMG, maar de schade aan de garagevloer en de schade aan de pilaar bij de voordeur worden niet erkend. Ook herstelde schades komen weer terug en die worden lang niet altijd vergoed. Dicky: “Je huis is de basisplek waar je elke dag bent. Je kunt nooit van de ellende weglopen, je zit er altijd middenin. Ria doet al het papierwerk en we praten er regelmatig met elkaar over. De aardbevingen hebben veel invloed op ons dagelijkse leven. Om die reden hebben we ook immateriële schadevergoeding aangevraagd.”

Samen de volgende stap bepalen
“Via bekenden hoorden we over een bewonerssteunpunt in Loppersum. Ab Slagter van Stut en Steun is onze contactpersoon en hij helpt ons als we een brief, zienswijze of bezwaar moeten opstellen”, vertelt Ria. Daarnaast is de steunpuntmedewerker aanwezig bij gesprekken met het IMG. Als ze het even niet meer weten, nemen ze contact met hem op. “Als we een nieuw schaderapport of een brief krijgen van IMG, dan mailen we die direct door naar Ab. Hij verdiept zich erin en samen bespreken we dan welke stap we het beste kunnen zetten. Dat geeft het gevoel dat we er niet alleen voor staan. Erg prettig is dat. We hebben onlangs weer een brief van het IMG ontvangen over de nieuwe aanpak van de schadeafhandeling. Ook die hebben we met Ab besproken, om te zien wat dit voor onze situatie betekent. Dit geeft veel helderheid.”

Erkenning voor alle schade
Op de vraag wat Dicky en Ria het liefst zouden willen, zeggen ze: “Eigenlijk is er niet een echte oplossing. Als de schades gerepareerd zijn, komen ze een tijdje later toch weer terug. En al zou je het fundament aanpakken, daaronder zakt de grond gewoon weer weg. En daarmee ons huis dus ook. Het is heel simpel: dit huis is ons pensioen. Dus dat moet wel goed blijven. We zeggen wel eens tegen elkaar: ‘misschien gaan we over een jaar of tien wel terug naar Oude Pekela’. Maar dan loop je ongetwijfeld aan tegen waardeverlies van je woning. Want niemand wil de hoofdprijs betalen voor een huis dat verzakt en waar geen oplossing voor is. Ja, misschien is het een ‘oplossing’ dat de NAM tegen die tijd de waardevermindering van het huis compenseert. Maar inmiddels is het bijna een principekwestie. We willen gewoon erkenning voor alle schades en voor de verzakking.”